เอาแต่ใจตัวเอง…

ขอบคุณภาพการ์ตูนเซียร์ ๙ ก.พ.๒๕๕๕

การ์ตูนคุณเซียร์ วันนี้ล้อเลียนเหตุการณ์และพฤติกรรมของบุคคลที่เกิดเป็นข่าวขึ้นในบ้านเมืองเราสองสามเหตุการณ์ ในภาพแรกซ้ายมือเป็นชายสรวมแว่นตาท่าทางอายุยังจะไม่มากนักยืนฉีกธนบัตรเป็นตั้งๆทิ้งลงขยะโดยท่าทางหงุดหงิดไม่ได้ดั่งใจ ต่อมาเป็นชายคนกลางท่าทางสูงอายุสรวมแว่นตาเช่นกัน มีสัญญลักษณ์ประจำตัวที่ทรงผม มือถือมีดโกนนั่งฉีกกระดาษที่มีข้อความว่า ประชาธิปไตย จริยธรรม นิติธรรม คุณธรรม ซึ่งฉีกขาดไปทั้งหมดแล้ว ส่วนอีกคนหนึ่งแต่งกายเป็นทหารชุดสนาม สะพายปืนแขวนลูกระเบิด ยืนฉีกรัฐธรรมนูญปี ๒๕๔๐ ซึ่งก็ฉีกไปเรียบร้อยแล้วเช่นกัน…มีหนูแว่นและหนูนายืนดูอยู่ พร้อมกับถือป้ายให้แก้กฎหมายที่ไม่เป็นธรรมเหมือนเคย…

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในการ์ตูนของคุณเซียร์วันนี้นั้น มีสองเหตุการณ์ที่มีประจักษ์พยานหลักฐานและเป็นที่ยืนยันได้ว่า เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงแท้แน่นอน ผู้ที่กระทำนั้นยอมรับโดยดุษฎี เพราะมิอาจโต้เถียงหักล้างได้ เรียกว่าจำนนต่อหลักฐานว่างั้นเถอะ…ฮ่า ฮ่า นั่นคือการฉีกธนบัตรและการฉีกรัฐธรรมนูญ มีอยู่เพียงกรณีเดียว ที่อาจโต้เถียงปฏิเสธได้ว่าไม่ได้ทำ ไม่ได้เป็น แม้จะเถียงแบบข้างๆคูๆ เอาสีข้างเข้าถู หรือไปแบบน้ำขุ่นๆ น้ำใสๆ อะไรก็ตาม รับรองว่า เถียงคอเป็นเอ็นและไม่ยอมรับแน่นอน คนที่ถูกพาดพิงถึงหรือคิดเอาเองว่าตนเองถูกพาดพิงถึงในการ์ตูนของคุณเซียร์นี้ ต้องเถียงแน่ ดีไม่ดีก็อาจจะบอกว่า ในภาพไม่ได้หมายถึงตน หรืออาจจะบอกว่า ยังไม่ได้รับรายงานยังไม่เห็นภาพ หรือว่าสงสัยลิ่วล้อถูกท่านทักษิณจ้างให้มาเขียนโจมตี ก็เป็นได้…อิอิ

เรื่องจริยธรรม คุณธรรม เป็นเรื่องที่พูดกันมากในสังคมของไทยเราทุกวันนี้ ก็ไม่เข้าใจกันเหมือนกันว่า พูดสอนกันอย่างไร ถึงไม่ยอมเข้าใจเชื่อฟังกันสักที…ฮ่า… จำได้ว่า เมื่อสมัยเรียนชั้นประถม มีการเรียนหน้าที่พลเมืองและศิลธรรมด้วย ในวิชานี้ก็จะมีการสอนถึงจริยธรรม คุณธรรมต่างๆ เช่นคุณธรรมของสัตตบุรุษ อันประกอบด้วย สัปปุริสธรรม ๗ ประการ คือ รู้จักเหตุ รู้จักผล รู้จักตน รู้จักประมาณ รู้จักกาล รู้จักชุมชน รู้จักบุคคล ทั้ง ๗ อย่าง ๗ ประการนี้  ตอนเป็นเด็กนั้น พอได้เรียนเรื่องนี้ที่สอนแต่พอสังเขป ก็คิดว่า ไม่เห็นยากเลยที่จะเป็นคนดี…

แต่เมื่อโตขึ้นมาเรื่อยๆ  พ้นวัยเด็กมาแล้วได้พบเห็นโลกมากขึ้น เห็นสังคมมากขึ้น กลับรู้สึกว่า ไม่ได้เป็นเรื่องง่ายเลยที่จะเป็นคนดี ที่เขาบอกว่า ความดีทำยาก ความชั่วทำง่าย นั้น ก็เห็นจะจริงทีเดียวเชียว แต่ที่ว่า ความดีทำยาก คงจะไม่ใช่ยากที่จะทำ แต่ยากที่จะใครเห็นว่าเป็นความดี เมื่อไม่มีใครเห็นว่าดี ไม่มีใครเชิดชูคนดี ความดีก็เลยด้อยค่าลง แม้ว่าความดีจะมีค่าในตัวของมันเอง แต่เมื่อมันสร้างประโยชน์ใดๆให้กับผู้ืำทำดีไม่ได้ มันเหมือนกับถูกหลอกให้เป็นคนดี เพื่อที่คนไม่ดีจะได้มีโอกาสกอบโกยประโยชน์ อะไรทำนองนั้น…

บ้านเมืองเราถึงได้มีคำว่า สุดแต่บุญและวาสนา คำนี้เอาไว้ปลอบประโลมใจคนทำดีแล้วไม่ได้ดี ไม่ใช่ว่า จะเห็นสวนทางกับคำสอนของศาสนา ที่ว่า ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว แต่ในที่นี้ หมายถึงดีกันคนละอย่างกัน ดีในทางศาสนา ดีในทางจิตวิญญาณ กับดีทางโลกสังคมปัจจุบัน ดูเหมือนจะแยกออกจากกันเหมือนน้ำกับน้ำมันอย่างไรอย่างนั้น เพราะในสังคมแห่งความเป็นจริงนั้น สังคมไม่ได้ยกย่องคนดี คนดีทั่วไปในศาสนา จึงเป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่งที่เป็นส่วนประกอบของสังคม เหมือนต้นไม้ใบหน้า ไม่มีพิษมีภัยแก่ใคร และดูเหมือนจะตกกลายเป็นเหยื่อ เป็นที่เหยียบย่ำขึ้นไปสู่จุดที่สูงกว่าของคนที่ไม่สนใจว่าจะดีหรือเลวเสียด้วยซ้ำ แต่สังคมให้ความยกย่องกับคนที่มีอำนาจ มีเงินทองทรัยพ์สินศฤงคาร ไม่สนใจว่าจะได้อำนาจหรือทรัพยสินมาอย่างไร ขอให้มีก็แล้วกัน ถือเป็นที่เชิดชูโด่งดังได้แน่ โดยแค่เหตุผลง่ายๆว่า บุญวาสนาของเขาดี… แค่นี้เองจบข่าว ไม่ต้องถามต่ออีก

มันจึงทำให้คิดไปว่า สังคมเราส่งเสริมให้คนเป็นคนดีแต่ปาก พูดจาเจ๊าะแจ๊ะดีปากหวานไปทั่ว แต่นิสัยส่วนตัวจะเลวอย่างไรไม่เป็นไร ตราบใดที่ไม่ได้ไปทำผิดกฎหมายบ้านเมืองจนให้ถูกจับได้ต้องติดคุกติดตารางแล้วล่ะก็ ยังคงเป็นคนดีได้อยู่เสมอ ขอให้ตะเกียดตะกายขึ้นมาสู่แถวหน้าขององค์กร หรือสังคมที่ตนอยู่ให้ได้ก็แล้วกัน จะใช้วิธีไหนสุดแต่ความสามารถส่วนตัว ส่วนจิตใจอยู่ด้านในที่ไม่มีใครเห็น คุณจะเป็นอย่างไรก็ช่าง หากบุญวาสนาคุณดีจนขึ้นมาถึงระดับนี้ได้ คุณก็ควรได้รับการเชิดชู…ดูดูไปก็เหมือนเป็นสังคมแห่งความฉาบฉวยไม่สนใจในรายละเอียดไปเสียแล้ว….

ยิ่งเขียนมาก ยิ่งแสดงตนออกมามากเหมือนพวกต่อต้านสังคมเข้าไปทุกที ต้องขอยืนยันว่า ไม่ได้ต่อต้านสังคมแต่ประการใด เพียงแต่อยากให้สังคมได้รับรู้ว่า มีคนที่คิดเห็นอย่างนี้ และก็ไม่ขอร่วมสังฆกรรมกับวิธีการที่ไม่เห็นค่าของคุณความดี… ที่กล่าวเช่นนี้ก็ไม่ได้หมายความว่า ตนเองเป็นคนดีเลิศประเสริฐศรีอะไรนักหนา เพียงแต่ดัดจริตเป็นคนดี ที่เปี่ยมไปด้วยคุณธรรม จริยธรรมจอมปลอมไม่ได้เท่านั้นเอง…

มาอ่านบทกลอนกันดีกว่าครับ นักกลอนเขาว่าอย่างไรกันบ้าง….

บทกลอนแรกวันนี้ อ่านของนายมนุษย์ถ้ำก่อนดีกว่าครับ ไม่รู้ว่าแกกินยาผิดหรืออะไรกันแน่ ออกจะเบลอๆยังไงชอบกล…

สามเรื่องราว ที่เห็นอยู่ ดูให้แน่
เรื่องไหนแย่ กว่ากันนัก ชักกังขา
ฉีกรัฐธรรมนูญ ฉีกแบ๊งค์ ฉีกจรรยา
เรื่องไหนหนา แย่เหลือร้าย ช่วยคลายที

ฉีกรัฐธรรมนูญ ทำเพื่อใคร เข้าใจไหม
ที่ต้องทำ ก็เพื่อไทย เชื่อใจสิ
ฝืนน้ำตา ทนกลืนกล้ำ ทำทุกที
ครั้งหลังนี่ ทำมั่วมั่ว กลัวแทบตาย

ฉีกจรรยา พูดกันไป ไม่อายหรือ
มัวแต่ซื่อ ก็ต้องจน ทุกข์ทนหลาย
ใยต้องมี จรรยา พางมงาย
ใยต้องอาย เมื่อแหลไหล แล้วได้ดี

เรื่องฉีกแบ๊งค์ นี่สิว่า น่าโมโห
เลี้ยงไม่โต เอาแต่ใจ ไร้ศักดิ์ศรี
เงินมากมาย ฉีกเล่นได้ ไม่ใยดี
ช่างเสียดสี ประชดประชัน เหลือพรรณา

เมื่อได้คิด สรุปความ ตามเรื่องแล้ว 
เห็นแน่แน่ว ว่าฉีกแบ๊งค์ แรงนักหนา
เด็กอะไร ไม่รู้ความ ทรามด้านชา
ไร้จรรยา เห็นแก่ตัว มั่วจริงจริง….

บทกลอนต่อไปของท่านสามบลา อันนี้คงเส้นคงว่าเหมือนเดิม

เอาแต่ใจ..ตัวเอง เก่งวิปริต
ไม่สนความ ถูกผิด จิตหวั่นไหว
จึงจบลง ด้วยเรื่องเศร้า เอาแต่ใจ
สันดานใคร สันดานมัน ดูกันเอง….

เอาแต่ใจ..ฉีกธนบัตร ยัดลงถัง
เห็นหรือยัง แค่น้อยใจ ใช่ข่มเหง
ไม่แยแส บุพการี ที่กระเตง
ทำอวดเก่ง โง่เง่า เอาแต่ใจ….

คนบางคน ฉีกคุณธรรม ระยำถ่อย
พูดพล่อยๆ มารยา สุดสาไถย
บอกยึดหลัก รัฐสภา ประชาธิปไตย
การกระทำ สุดจัญไร ไร้จริยธรรม….

ฉีกรัฐธรรมนูญ เอาแต่ใจ ในอำนาจ
เติมอุบาทว์ อัปรีย์ แล้วยีย่ำ
ประชาชน หม่นหมอง ต้องรับกรรม
เลวระยำ เกินมนุษย์ สุดบรรยาย….

เอาแต่ใจ..จ้องฉีกกัน ขยันฉีก
แสร้งหลบหลีก ปี้ป่น จนฉิบหาย
ทุกหย่อมหญ้า จึงตกต่ำ ถูกทำลาย
โง่ซ้ำซาก แถมวุ่นวาย ตายทั้งเป็น….

ใบมีดโกน อาบส้นตีน ลิ้นสองแฉก
สร้างแตกแยก แค่ไหน ใครก็เห็น
แกล้งยากจน ต้อยต่ำ สุดลำเค็ญ
แต่ซ่อนเร้น ความระยำ โคตรขำมัน….

บทต่อไปของท่านหลายบีครับ ข้อมูลเด็ดเหมือนเดิม สมกับเป็นนักกลอนผู้มาด้วยประสบการณ์

มันหนาวเหน็บ เจ็บหัวใจ ลูกใครหนอ
เอาแต่ใจ มันไม่พอ ส่อห้ำหั่น
อยากจะทำ ให้หนำใจ ลากไส้กัน
ให้ไหวสั่น เทือกเถา ถึงเหล่ากอ

มองเห็นแต่ ตัวเอง ช่างเก่งนัก
ขาดความรัก หรือไร พวกไร้ท่อ
มีทุกอย่าง พร้อมเพรียง ยังเอียงคอ
มาตัดพ้อ พ่อไม่รัก ปักหัวใจ

แค่ฉีกเงิน ยังทำเนา เงินเขาดอก
แต่ที่ออก มาเหยียบย่ำ ทำไปได้
รัฐธรรมนูญ ดีดี ขยี้ไป
ฉีกทำไม เพียงข้ออ้าง ขว้างคนดี

คุณธรรม อยู่ไหน ไม่ไหวรับ
จู่โจมขับ ให้ร้าย ทั้งป้ายสี
สารพัด ฟัดเขา เอาตัวดี
พวกอัปรีย์ จริยธรรม คลำไม่เจอ

แก่จะตาย ไม่อายลูก ปลูกโกหก
ช่างซกมก มีดโกน โหนจนเว่อ
ออกมาด่า ว่าแม้วเขา เข้าขั้นเพ้อ
กองเบ้อเร่อ ขี้ตัวเก่า เน่าเต็มตัว

เสียงทหาร ฮึ่มแฮ่ แหย่ปากอ้า
ทำเหมือนว่า ประเทศ(ของ)กู ดูมันมั่ว
แอบประชุม จะรุมฉีก อีกรึตัว
จะปิดรั้ว ไทยอีกหรือ อื้อฮื้อ………(กลัว)จัง????? 

บทต่อไปของท่านอัมสเตอร์แดงครับ เป็นกาพย์ห่อโคลง ไพเราะน่าอ่านเชียว

*…”เลี้ยงผิด”บ่อเกิดเค้า…………………….นักเลง ลูกเอย
เอาแต่ใจดัวเอง………………………………..แน่แท้
“แบ๊คผิด”เที่ยวข่มเหง………………………..คนอื่น
ไม่รับความพ่ายแพ้…………………………….ปัดทิ้ง ความจริงฯ

*…น้อยใจก็ฉีกทิ้ง…………………………….เงินตรา เศรษฐีเอย
ไอ้แ่ก่มากมิจฉา……………………………….ฉีกด้วย
เกณฑ์กฏถูกทหารหมา………………………ทึ้งขาด
ปืนขู่กูไอ้กล้วย……………………………….เหล่าเชื้อ ซาตานฯ

*…โทษฐาน เอาแต่ใจ……………………..บังเกิดภัย คนอื่นพลัน
น้อยใจ ก็หุนหัน………………………………ฉีกเงินล้าน ผลาญทันที
ไม่ใช่ เงินพ่อกู……………………………….ไม่หดหู่ ไม่ยินดี
แค้นแต่ พวกอัปรีย์………………………….มันฉีกทิ้ง รัฐธรรมนูญ.ฯ